Pierwszy w Powiecie Legionowskim Zakład Aktywności Zawodowej w Legionowie stanowi wzór godny naśladowania. Prezes Fundacji Emanio Arcus Pani Małgorzata Trzcińska wraz ze swoim Synem Dominikiem Kubalskim otrzymali wyróżnienie za szczególną wrażliwość społeczną i aktywne promowanie osób niepełnosprawnych.

Istotą Kampanii Lodołamacze jest przełamywanie stereotypów i uprzedzeń związanych z zatrudnianiem osób z niepełnosprawnością, ich integracja oraz stworzenie im szansy na pełne uczestnictwo w życiu społecznym, zachęta do tworzenia nowych miejsc pracy dla tej grupy osób oraz podnoszenie standardu już istniejących stanowisk. Organizatorzy pragną, by idea konkursu zainteresowała również tych pracodawców, którzy z tą problematyką jeszcze się nie zetknęli. Dzięki wymianie doświadczeń mogą się oni przekonać, że osoby z niepełnosprawnościami są pełnowartościowymi pracownikami zaangażowanymi w sprawy firmy.

Pomysł uruchomienia baru, w którym zatrudnienie znalazły osoby niepełnosprawne, ma zmieniać postawy społeczne. - Uczymy ludzi nie tylko tolerancji, ale też akceptacji i równego traktowania.  Poprzez takie działania zmieniamy też jakość życia osób z niepełnosprawnościami, wpływamy na ich rozwój, pomagamy odnieść sukcesy zawodowe i prywatne, co z kolei wpływa na wzrost ich poczucia wartości. - mówi Prezes Fundacji Małgorzata Trzcińska.

Zakład Aktywności Zawodowej stworzono w celu zatrudniania osób niepełnosprawnych z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności i określonych w ustawie grup osób z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a także przygotowania ich do życia w otwartym środowisku oraz pomocy w realizacji pełnego, niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia na miarę ich indywidualnych możliwości. ZAZ zapewnia niezbędną rehabilitację zawodową i społeczną dla osób dotkniętych głębokimi dysfunkcjami. Są to osoby niezdolne do pracy na rynku otwartym, dotknięte długotrwałym wykluczeniem społecznym. Czas pracy w ZAZ jest krótszy, zatrudnienie realizowane jest pod opieką i nadzorem instruktorów, a oprócz tego realizowany jest szeroki zakres rehabilitacji społecznej i zawodowej. Działania te mają na celu maksymalne możliwe przywrócenie sprawności do wykonywania obowiązków zawodowych i docelowo również – zatrudnienie poza ZAZ.

Podczas rozmów z pracodawcami daje się zauważyć niski poziom świadomości w rozumieniu, czym jest niepełnosprawność. Pracodawcy wielokrotnie podczas pierwszego kontaktu z pośrednikiem pracy wyrażają zdziwienie słysząc pytanie o możliwość zatrudnienia osoby niepełnosprawnej w ich firmie. Po przekazaniu im wiedzy na ten temat często przyznają, że dotychczas niepełnosprawny był dla nich kimś, kto nie nadaje się na stanowisko pracy w ich firmie. Bariera integracyjna jest tak powszechna, że należałoby wprowadzić zmiany w systemie informowania potencjalnych pracodawców o możliwości zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Koncentrowanie się w informacji wyłącznie na ulgach, jakie pracodawca może uzyskać pomijając przy tym aspekt integracji i świadomości, prowadzi do przedmiotowego traktowania tych osób. W zachowaniu niektórych pracodawców daje się odczuć pogardę i ignorancję dla osób niepełnosprawnych. Firma zainteresowana jest zatrudnieniem, ale sam pracownik potrzebny jest dopóty, dopóki pracodawca czerpie z tej współpracy korzyści. Zachowanie takie wzbudza w niepełnosprawnym poczucie, że jest tym "gorszym" i często prowadzi do jego alienacji. Pracodawcy boją się niepełnosprawnych, nie zwracają uwagi na ich umiejętności, lecz ograniczenia, nie wierzą w ich samodzielność sądząc, że są to osoby wymagające opieki. Dodatkowym problemem są pracownicze przywileje takie jak: skrócony czas pracy, dodatkowe przerwy, urlopy oraz świadczenia. Przywileje te zniechęcają pracodawców, co tak naprawdę godzi w samych niepełnosprawnych. Pracodawcy tłumaczą, że istotną barierą ze strony osób niepełnosprawnych jest ich słabsze wykształcenie oraz częsty brak umiejętności zawodowych i przystosowawczych.

W wielu przypadkach osoby niepełnosprawne nie wiedzą o możliwości podjęcia pracy. Ponad 84% z nich nie pracuje i nie poszukuje pracy. Pracuje zawodowo jedynie 15,6% niepełnosprawnych. Wśród niepełnosprawnych powyżej 15 roku życia blisko 80% to osoby z orzeczeniem o lekkim i umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a ponad 20% posiada orzeczenie o znacznej niepełnosprawności. Jest to dowód na to jak wiele trzeba zrobić w kwestii informacji. Ogromne znaczenie ma tutaj udział środków masowego przekazu, jak również instytucji zajmujących się współpracą z pracodawcami. Zadanie to ma szczególne znaczenie w procesie integracji.

W 1993 roku Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych przyjęło Zasadę Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych, która mówi m.in., że "nadrzędnym celem powinno być zawsze zatrudnienie osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy. Dla osób niepełnosprawnych, których potrzeb w ten sposób nie można zaspokoić alternatywą powinny być małe zakłady pracy chronionej lub zatrudnienie wspomagane."

źródło: https://legionowo.pl